Miłe złego początki

Od połowy lutego czekaliśmy na "nasze" bociany. Odkąd znalazłam kamerę bocianów w Przygodzicach co roku śledziłam losy Przygody i Dziedzica. W zeszłym roku serce pękało gdy z pięciu młodych przeżyły tylko dwa ale nikt się nie spodziewał, że ten rok będzie jeszcze gorszy. Z pięciu jaj wykluło się pięć piskląt, które potem wszystkie uległy wyziębieniu. Tak czy siak codziennie sprawdzam czy bociany czasem nie zdecydowały się na drugie podejście. Na razie nic... Natomiast w przydomowym ogródku teściów, gniazdko uwił sobie kos. Udało mi się zrobić zdjęcie jajek, a już tydzień później już nie bylo nic poza jednym zdechlątkiem. Matka musiała się bać ludzi tak blisko - uwiła gniazdko zaraz przy drzwiach garażu, gdzie ludzie się kręcą cały czas. Podejrzewam, że to samiec wybrał miejsce bo jest oswojony z ludźmi, a pani kos się to nie do końca podobało. Szkoda.
Zostało tylko zdjęcie malutkich jajeczek.

Rododendrony (i azalie)

Dzisiaj będzie kolorowo ale nie do końca frywolnie. Sezon na rododendrony powoli się kończy i zebrałam zdjęcia tychże z różnych miejsc, które zwiedziliśmy w tym roku.

Zachwycałam się ich kolorami ale nauczyłam się też, że są to bardzo samolubne i agresywne rośliny. Dowód? Jeśli kiedykolwiek znajdziecie krzak rododendronu zobaczcie co rośnie pod nimi. NIC! Absolutnie nic nie przeżyje w cieniu ich liści i kwiatów. Ponadto roślina ta rozprzestrzenia się jak szalona. Są już takie miejsca w Wielkiej Brytwannie, jak Snowdonia, gdzie ruszyły programy wyrugowywania rododendronów bo z tymi przegrywają sromotnie rodzime gatunki. Nie po raz pierwszy przybysz z daleka nie przestrzega zasad gościny. Tak się stało między innymi z szarą wiewiórką, która wygryza (dosłownie) jej rudą siostrę czy niecierpkiem gruczołowatym (himalayan balsam) i rdestowcem ostrokończystym (Japanese knotweed). W Anglii hodowla któregokolwiek z dwóch ostatnich gatunków jest zakazana i karana.  I rododendrony miały zostać tam, gdzie pierwotnie było ich miejsce, w ogrodach bogatych podróżników. I kto by pomyślał, że rośliny mogą uciec?

na szczęście w dozwolonych miejscach cieszą oko i duszę.